Treść
WESTERPLATTE
WRZESIEŃ 1939
Ziemia z miejsca bitwy o Westerplatte.
25 sierpnia 1939 roku w godzinach porannych przybył z wizytą do Gdańska szkolny pancernik Schleswig-Holstein. W rzeczywistości był to dobrze uzbrojony okręt, przygotowany do ataku. Westeplatte to półwysep u wejścia do portu gdańskiego, w którym znajdowała się polska Wojskowa Składnica Tranzytowa. Był to symbol polskości w Wolnym Mieście Gdańsku, a prawo do utrzymania straży wojskowej na półwyspie przyznała Polsce Liga Narodów. W piątek 1 września 1939 r. o godzinie 4.30 rano, niemiecki pancernik odcumował od nabrzeża i ruszył w stronę zakola kanału portowego, zwanego Zakrętem Pięciu Gwizdków. Powoli zaczął zbliżać się do Westerplatte i o godz. 4.47 (na rozkaz komandora Gustava Kleikampa) otworzył ogień w kierunku wojskowej składnicy. To wydarzenie uznaje się za początek II wojny światowej. Ostrzał przeprowadzono z dział artyleryjskich i przeciwlotniczych. Celem trwającej około 7 minut kanonady, było zniszczenie części muru składnicy, który na tym odcinku stanowił przeszkodę dla atakującej Kompanii Szturmowej Kriegsmarine, dowodzonej przez porucznika Wilhelma Henningsena. Placówki broniło 182 żołnierzy polskich pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego. Całe uzbrojenie stanowiło 5 wartowni, 1 działo polowe, 2 działka przeciwpancerne i 4 moździerze. Załoga, mimo przeważających sił wroga, broniła się do 7 września, chociaż Niemcy zakładali, że zajęcie Westerplatte zajmie im 15 minut. Niemcy docenili bohaterstwo obrońców i idącym do niewoli oficerom pozwolili zachować szable.