Gmina Chełmża

BITWA POD KAMIEŃCEM PODOLSKIM

SIERPIEŃ 1672

Ziemia z miejsca bitwy pod Kamieńcem Podolskim.

Kamieniec Podolski obecnie leży terenie południowej Ukrainy w okolicach rzeki Dniestr. Twierdzę w Kamieńcu, która nigdy nie została zdobyta szturmem, nazywano “kluczem do Podola Rzeczpospolitej”. Przez 200 lat chroniła południowo-wschodnią granicę Rzeczpospolitej i Europy, opierając się najazdom tureckim. Mówiono, iż została wzniesiona “ręką Boga”. Kiedy w grudniu 1671 r. Imperium Osmańskie wypowiedziało wojnę Rzeczpospolitej, wojska tureckie błyskawicznie przekroczyły Dniestr i w sierpniu 1672 rozpoczęły oblężenie twierdzy. Jej obroną dowodził starosta podolski Mikołaj Potocki, wspomagany przez radę wojenną, do której należał znany wszystkim z twórczości H. Sienkiewicza pułkownik Wołodyjowski. Armia, dowodzona osobiście przez Wielkiego Wezyra, usypała siedem szańców, dzięki którym ostrzeliwano twierdzę ponad murami. Nowoczesna artyleria i machiny oblężnicze sparaliżowały działania obrońców. Turcy drążli chodniki pod murami, zakładali miny, by móc wysadzić mury w powietrze. Według zachowanego dziennika obrony twierdzy, obrońcy mieli zawrzeć z Turkami porozumienie, by móc opuścić swe stanowiska. Podczas wycofywania się wojsk nastąpił wybuch w prochowni. Do dziś pozostaje zagadką, czy był to przypadek, czy próba samobójczej śmierci obrońców, wśród których znalazł się sam Wołodyjowski. Klęska zmusiła Rzeczpospolitą do podpisania pokoju w Buczaczu, w wyniku którego oddano Podole Imperium Osmańskiemu i zapłacono wysoki haracz. Jednak już rok później wielka armia dowodzona przez Jana III Sobieskiego pobiła Turków pod Chocimiem. Kamieniec Podolski odzyskano w 1699 roku.